Het is 1e Kerstdag, 10 graden Celsius en het heeft net urenlang geregend. Bij lange na geen witte Kerst dit jaar.
Een witte Kerst is iets wat naar mijn mening toch al zwaar overgewaardeerd wordt maar klaarblijkelijk zijn er veel mensen die daar aan hechten. Ja, in de bergen van Zwitserland of Oostenrijk, daar kan ik me er iets bij voorstellen. Huizen diep ingepakt in de sneeuw, metershoog opgestapeld op het dak. Warm licht dat door de ramen naar buiten straalt en de belofte van een warm houtvuur en glühwein inhoudt. Een arrenslee met klingelende bellen die door de droge vrieskou voorbij glijdt. Dat is wat ik me bij een witte Kerst voorstel.
Hoe anders is het vaak hier in Nederland. Als het al sneeuwt is het vaak natte sneeuw, al dan niet vergezeld van wind. Modderige straten. En helemaal misplaatst vind ik de kitscherige lichtjes waarmee soms hele straten worden opgeleukt, of getracht wordt dat te doen. Lichtjes die een hertje met slee voorstellen in het bruine gras van de voortuin van een rijtjeshuis. Dit jaar zijn er opvallend veel blauwe lichtjes waar te nemen. Zo ook in deze conifeer. Vol met blauwe lichtjes. Ik heb hem hardhandig de vorm van een kerstboom opgedrongen.
Vrolijk Kerstfeest!