Ogen zijn de vensters van de ziel, zegt men. Kun je door in iemands ogen te kijken zien wat voor persoonlijkheid er in dat lichaam huist? Ik zou het graag willen geloven. Ogen zijn belangrijk om contact te maken. Soms zijn ze lief, of dromerig, of kil en hard. Maar of dat dan ook voor de eigenaar van die ogen geldt?
In de fotografie, en met name de portretfotografie, spelen ogen een belangrijke rol. Ze dragen bij aan het karakter wat we de persoon op de foto toedichten. Als de ogen tenminste zichtbaar zijn. Als het hoofd afgewend is, of als de ogen dicht zijn dragen ze bij aan de sfeer en uitstraling van de foto als geheel, maar niet of nauwelijks aan het karakter van de persoon op de foto. En dan gelden er ook nog wat technische regels: minstens 1 oog moet scherp zijn en goed belicht zijn dus geen “zwarte gaten” opleveren.
Drie weken geleden had ik een meisje voor de camera die in het bezit is van heel bijzondere ogen. Mooie ogen zeker, maar heel bijzonder ook. Een iris die aan de buitenrand zeeblauw gekleurd is en verder naar binnen bruin als tijgeroog kleurt. En helemaal speciaal wordt het als je in haar pupil kijkt. Dan kijk je echt naar binnen, diep in haar ziel.