Ondertussen is de expositie bij Peter Leen beëindigd en zijn de prijzen verdeeld. Daar kom ik zo op terug. Eerst wil ik nog iets vertellen over de tweede foto die ik ingezonden heb. Omdat ik een rivier maar een rivier vind (en het schijnt niet eens een echte rivier te zijn in dit geval) besloot ik een model toe te voegen. Mensen fotograferen vind ik leuker, de interactie maakt het fotograferen zelf interessanter. En tegelijkertijd geeft het de mogelijkheid om een extra laag aan de foto toe te voegen. Ik had al een mooie plek gespot waar vandaan het model mijmerend over de Vecht zou uitkijken met een mooi, pas vernieuwd ijzeren hekje op de voorgrond. Een beetje een illegale plek, dat wel. Dus toen het een keer aan het eind van de middag knisperend helder weer was zijn het model en ik langs het hek het landgoed op geslopen en hebben we in een half uurtje de gewenste foto’s geschoten. De foto met de mooiste vlakverdeling waarbij de Vecht als eye-catcher in de verte wegstroomt en het model in de halfschaduw over de Vecht uitkijkt was wat mij betreft een zekere winnaar.
Dat brengt mij dan terug bij mijn opmerking over de prijzen. Bij de JuryPrijs werd mijn foto van Nieuwersluis in de mist nog wel genoemd (“liever wat meer contrast gezien”), bij de PublieksPrijs eindigden beide in de tweede helft van het peloton. Mijn eerste reactie was zoiets van “die mensen hebben er geen verstand van” maar dat is niet waar en daarmee zou ik ook mijn mede-fotografen veel tekort doen. De conclusie, les zo je wilt, die hier uit te trekken valt is dat de grootste gemene deler van het publiek van levendige, kleur- en contrastrijke foto’s houdt.
SWIB Samen Werken In Breukelen II
SWIB Samen Werken In Breukelen
Het is een periode wat rustig geweest aan het fotografie front. Maar sinds anderhalve maand zit er weer beweging in. Naast enkele portretten en een serie in zwartwit, waarvan de resultaten ook snel op de site te bewonderen zullen zijn, doe ik nu mee aan een wedstrijd/workshop van het SWIB. Het SWIB organiseert allerhande cursussen voor de inwoners van Breukelen en omstreken. Het leukste aspect van deze wedstrijd is dat van elke deelnemer, 6 in totaal, de twee meedingende foto’s een maand lang geëxposeerd zullen worden in de plaatselijke galerie van Peter Leen. Ik vind dat wel een leuke gedachte. Wat de workshop ook leuk maakt is de collegiale samenwerking met de andere vijf deelnemers. We bekijken en bespreken elkaars foto’s. En dan heb ik bewondering voor het fotografische oog wat sommigen van nature lijken te hebben. Want deze wedstrijd heeft geen eenvoudig onderwerp, nl “De Vecht”, de rivier die door ons dorp en onze streek stroomt. Daar heb ik wel even tegen aan zitten te hikken. Hoe maak ik in vredesnaam een landschapsfoto die meer is dan alleen een mooi plaatje. U kent ze vast wel, plaatjes van bomen in herfstkleuren langs een spiegelend wateroppervlak. Mooi voor op een kalender maar niet wat ik wil maken. Klaarblijkelijk wil de rest dat ook niet want iedereen komt op de proppen met foto’s die het “kalender”niveau weten te ontstijgen.
Van de twee foto’s die ik wil inzenden is er eentje gereed en bestaat de ander nog slechts uit een goede locatie en een idee. Degene die klaar is laat ik u hier vast zien. Op een vroege maandagochtend was het een keer bladstil en heerlijk mistig. Mist geeft naar mijn mening altijd een speciale sfeer aan foto’s. In deze foto zorgt de mist ervoor dat de overgang tussen water en lucht onmerkbaar verloopt en dat de kades en de dukdalven in het water naadloos overgaan in hun spiegelbeeld.
Update
Omdat ik vind dat de serene stilte die deze foto laat zien beter tot zijn recht komt in zwartwit heb ik besloten deze foto in zwartwit in te zenden
Kermis in Breukelen
Elk jaar in oktober is er een week lang kermis in Breukelen. Nu is Breukelen niet zo’n groot dorp en de kermis die hier neer strijkt is ook niet zo groot. Eigenlijk is de kermis best klein. Acht attracties, dan heb je het wel gehad. De kermis is ook netjes weggestopt op De Markt, die normaal gesproken als parkeerplaats dient. De kermis gebruikt de ene helft, de andere helft staat vol met geparkeerde auto’s. Al met al niet een heel inspirerende aanblik. Om het nog erger te maken helpt het weer ook niet altijd mee zo begin oktober. Als de zon schijnt en het is rustig herfstweer dan heeft de aanblik van suikerspin etende kinderen nog iets sfeervols. Maar als het bewolkt is, de wind waait en het regent dan ziet het er al snel neerslachtig uit. Een neerslachtige kermis.
Buurman
Een maand geleden heb ik een aantal portretfoto’s van mijn buurman Gerard gemaakt. Gerard en buurvrouw Tineke wonen al op nr 35 geruime tijd voordat wij hun buren werden. En nu is het moment gekomen dat hij gaat stoppen met werken. Sinds 1985 heeft hij als klinisch chemicus gewerkt in het St. Elisabeth Ziekenhuis in Oisterwijk. Gedurende de week woonde hij daar, in het weekend hier in Breukelen. Elke dag heen en weer reizen was geen optie. Zo heeft hij jaren op twee verschillende plekken een “thuis” gehad, en daar is nu een eind aan gekomen.
Omdat hij wist dat ik portretten fotografeer vroeg hij aan mij of ik een foto van hem wilde maken die op de uitnodiging voor de afscheidsreceptie gebruikt zou kunnen worden. Op een zonnige middag hebben we in de halfschaduw van een boom in de buurt een aantal foto’s gemaakt. De foto die hij uitgekozen heeft is hier te zien. Ik zie iemand die de ernst van zijn vak nog uitstraalt, maar waar de ontspanning van een vooruitzicht van rust en vrije tijd ook al in zijn gezicht doorbreekt.
Contact
06-23399584